Masnavi-i Ma'navi مثنوی معنوی جاوادنه مولانا
مثنوی، مشهور به مثنوی معنوی (یا مثنوی مولوی)، نام کتاب شعری از مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شاعر و صوفی ایرانی است.[۱]
این کتاب از ۲۶٬۰۰۰ بیت و ۶ دفتر تشکیل شده و یکی از برترین کتاب‌های ادبیات عرفانی کهن فارسی و حکمت پارسی پس از اسلام است. این کتاب در قالب شعری مثنوی سروده شده‌است؛ که در واقع عنوان کتاب نیز می‌باشد. اگر چه قبل از مولوی، شاعران دیگری مانند سنائی و عطار هم از قالب شعری مثنوی استفاده کرده بودند ولی مثنوی مولوی از سطح ادبی بالاتر برخوردار است.[۲] در این کتاب ۴۲۴ داستان پی‌درپی به شیوهٔ تمثیل داستان سختی‌های انسان در راه رسیدن به خدا را بیان می‌کند. هجده بیت نخست دفتر اول مثنوی معنوی به نی‌نامه شهرت دارد و چکیده‌ای از مفهوم ۶ دفتر است.[۳][۴] این کتاب به درخواست شاگرد مولوی، حسام‌الدین حسن چلبی، در سالهای ۶۶۲ تا ۶۷۲ هجری/۱۲۶۰ میلادی تألیف شد. عنوان کتاب، مثنوی، در واقع نوعی از ساختار شعری است که در این کتاب استفاده می‌شود.[۴]
مولوی در این کتاب مجموعه‌ای از اندیشه‌های فرهنگ ایرانی-دینی را گرد آورده‌است. این کتاب به انتخاب نشریه گاردین جزو ۱۰۰ کتاب برتر تاریخ بشریت برگزیده شده.[۵]
This article is about the Sufi poem by Rumi. For the type of poem, see Masnavi (poetic form).
Masnavi, a calligraphic specimen from 1490, Mevlana Museum, Konya, Turkey.
The Masnavi, or Masnavi-i Ma'navi (Persian: مثنوی معنوی), also written Mesnevi, Mathnawi, or Mathnavi, is an extensive poem written in Persian by Jalal al-Din Muhammad Balkhi also known as Rumi, the celebrated Persian Sufi poet. It is one of the best known and most influential works of Sufism. The Masnavi is a series of six books of poetry that together amount to around 25,000 verses or 50,000 lines.[1][2] It is a spiritual text that teaches Sufis how to reach their goal of being truly in love with God.[3]